Jullie zijn fantastisch. Dankjewel voor vandaag!

Jij bent ook een fantastische en enthousiaste dirigente Hilde! 🎶🙂

We hebben jou echt nodig om te schitteren 🌟 en het beste uit ons te halen. En dat is je goed gelukt!! Dank daarvoor. 💐

Het was idd super leuk. Bedankt Hilde want jij haalt het beste uit ons. Wat een warmte vanbinnen door al dat enthousiasme. Waoooooooow. 👍

Het was een dag om van te snoepen

Heel fijn dit enthousiasme te lezen en te zien op de foto´s!

Zo leuk al deze reacties. Topkoor! Merci aan iedereen!

Yes! Boboto was erbij, bij de meer dan 80 koren uit binnen- en buitenland die waren uitver-koren om deel te nemen. Het tweejaarlijkse zangfestival is dan ook best groot(s), met heel divers zangtalent op wel 20 overdekte podia binnen en buiten.

Wij Boboto-ers waren meteen enthousiast. Het was ook al ruim drie jaar geleden dat we als koor voor een publiek op de planken stonden. Sommigen vonden helaas geen gaatje in hun agenda op 7 mei, maar 4 sopranen, 5 alten, 3 tenoren en 4 bassen tekenden present om twee keer een half uurtje hun mooiste stemgeluid in jaren te laten weerklinken. Dat alles natuurlijk onder de immer enthousiaste leiding van onze feestelijk gedreadlockte dirigente Hilde en met muzikale begeleiding van onze pianist Frank. Die had voor een van onze liederen zelfs een schitterende intro gecomponeerd!

De zon was van de partij, de Aarschotse binnenstad bruiste van het koorleven. De sfeer zat er meteen al goed in bij de stemopwarming. Je voelde wat spanning maar vooral vrolijkheid en goesting om erin te vliegen.

Ons eerste optreden was pas om halfvier aan het Begijnhof, dus na de stemopwarming zwierven wij Boboto-ers in groepjes uit om andere koren te horen en te zien. Het werd een boeiende kennismaking met andere stijlen en repertoires.

Dan was het daar, le moment suprême. We beklommen met wat knikkende knieën maar met vaste stemmen het podium in de binnentuin van het Begijnhof. Zoetgevooisd en zonder enige hapering (een paar kleintjes buiten beschouwing gelaten) weerklonken daar Do you hear the people sing, Balaio, Adiemus, Je suis un homme, en El pueblo unido. Onze swingende afsluiter The rhythm of life klonk zo overtuigend dat het publiek zelfs voor een bisnummer applaudisseerde.

Ook ons tweede optreden, een uurtje later in de museumtuin, werd een voltreffer. Onze dirigente Hilde hoorde ons de ziel uit het lijf zingen. Ze zag ons stralen en straalde mee, zij en wij waren helemaal tevree!

Een horde fotografen vereeuwigde tot slot onze breed lachende koorleden met hun Bobotogroet.

Moe maar voldaan zakten we nog af naar de Grote Markt voor de afsluitende samenzang, om dan de laatste van onze tienduizend stappen huiswaarts te zetten.

Tot zover mijn verhaal, ik laat nu verder de foto's spreken. 😄

Luc